Legendarna polska pianistka Halina Czerny-Stefańska będąc jurorką wielu konkursów pianistycznych jako pierwsza zwróciła uwagę na muzykalność młodego pianisty, który od najwcześniejszych lat zwyciężył w kilku konkursach pianistycznych dla młodzieży. Przełomowym momentem w muzycznej edukacji było spotkanie z amerykańskim pedagogiem prof. Lew Natochennym (studentem Lwa Oborina), który wywarł decydujący wpływ na estetykę wykonawczą pianisty.

Ignacy Lisiecki koncertował w prestiżowych salach koncertowych takich jak m.in. katowicki NOSPR, Filharmonia Narodowa w Warszawie, w berlińskim Konzerthausie, Tokyo Opera City, Tokyo Metropolitan Theater, Tokyo Bunka Kaikan, Tokyo Sumida Triphony Hall. Współpracował z czołowymi orkiestrami m.in. z Tokyo Philharmonic Orchestra, Kyushu Symphony Orchestra oraz jako kameralista z legendarnym litewskim wiolonczelistą Davidem Geringasem oraz z kwartetem smyczkowym Konzerthaus Berlin.

Rejestrując Preludia fortepianowe Aleksandra Tansmana wziął udział w projekcie fonograficznym Polskiego Wydawnictwa Muzycznego (PWM) „Sto na sto” (1918-2018), który uwzględniał selekcję stu najciekawszych dzieł muzyki polskiej ostatniego stulecia. W kompilacji tej wykorzystano archiwalne nagrania wybitnych, nieżyjących już polskich artystów, jak również nowe nagrania obecnie działających wykonawców oraz zespołów orkiestrowych z Polski. Również na zaproszenie PWM odbył trasę koncertową po najważniejszych japońskich miastach (Tokyo, Osaka, Nagoya, Sapporo, Hiroshima) promując kompozycje polskich kompozytorów. Obok prezentacji utworów wygłosił serię wykładów dot. muzyki polskiej.

Centralne miejsce w repertuarze pianisty zajmuje wykonywanie muzyki tworzonej przez najwybitniejszych współczesnych kompozytorów często związanych wydawniczo z PWM. Dokonał światowych prawykonań takich utworów jak m.in. Reflection No.8 Marcela Chyrzyńskiego (Yokohama,lipiec 2021), Gliptopalinomia Pawła Hendricha (utwory dedykowane pianiście), Etoile pour Dawid Hanny Kulenty oraz II Sonaty fortepianowej Romana Palestra. W grudniu 2021 wraz z Orkiestrą Muzyki Nowej wykonał napisany specjalnie dla pianisty nowy Koncert fortepianowy „Phantomaticon” Pawła Hendricha, który został zaprezentowany w katowickim NOSPR- ze (światowe prawykonanie).

Lisiecki jako pierwszy prezentował polskiej publiczności najnowsze kompozycje fińskiego kompozytora Esa Pekka Salonena (m.in. w Filharmonii Narodowej w Warszawie).

Ważne miejsce w muzycznej aktywności pianisty zajmuje opracowywanie transkrypcji m.in. utworów orkiestrowych i organowych na fortepian. W maju 2011 roku, z okazji setnej rocznicy śmierci Mahlera na recitalu w Osace miała miejsce premiera Parafrazy nt. Adagietto z V Symfonii autorstwa pianisty. W 2012 z kolei Lisiecki zaprezentował Fantazję nt. Preludium Chorałowego Brahmsa, utwór inspirowany tematem preludium pochodzącym z ostatniego opusu niemieckiego kompozytora.

Debiutancka płyta Ignacego Lisieckiego Homage to Brahms (2013 ) zyskała pozytywny odbiór w mediach. Pisały i mówiły o niej m.in. “Newsweek”, “Polskie Radio”, „Wprost”, „Onet”, szwajcarskie publiczne “Radio RTS”, niemiecki „Piano Magazine” oraz amerykańskie “Fanfare Magazine”. Z kolei w 2019 roku wytwórnia płytowa Sony Music wydała kolejny album CD zatytułowany Swan Songs.

Ignacy Lisiecki grał batutą takich dyrygentów jak m.in. Mirosław Jacek Błaszczyk, Jose Maria Florencio, Norichika Iimori, Theodore Kuchar, Tadeusz Strugała, Ken Takaseki. W 2017 wystąpił wspólnie z japońskim skrzypkiem prof. Kazuki Sawa w popularnym japońskim programie dot. muzyki klasycznej telewizji ASAHI „Daimei no nai ongakukai”. Program był oglądany przez 5 milionów odbiorców i był pierwszą tak obszerną prezentacją sylwetki Karola Szymanowskiego w japońskich mediach.

Ignacy Lisiecki jest absolwentem Uniwersytetu Muzycznego im. Chopina w Warszawie w klasie prof. Piotra Palecznego. Studiował także w Hochschule für Musik und Theater w Hanowerze oraz dyrygenturę na tokijskim uniwersytecie Tokyo Music of Arts (Geidai).

Pianista został wyróżniony dyplomem polskiego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2010) za wybitne dokonania na rzecz szerzenia polskiej kultury na świecie. Był również stypendystą japońskiego rządu (MEXT), niemieckiego DAAD oraz Fundacji Crescendum Est Polonia Aleksandra Gudzowatego.